دریافت فایل جدید:
بررسی و تحلیل دستوری غزلیات حافظ
دریافت فایــل
بررسی و تحلیل دستوری غزلیات حافظ
در این فایل یازده غزل از غزلیات حافظ مورد بررسی و تحلیل دستوری قرار گرفته است.
بخشی از متن:
با توجه به اهمیت درس دستور و نیز با توجه به اینکه این درس چه در مقطع دبیرستانی و نیز چه مقاطع دانشگاهی یکی از دروس مشکل و پیچیده دانشجویان گرامی می باشد (به ویژه دانشجویان زبان و ادبیات فارسی) تصمیم گرفتیم چند غزل از غزلیات حافظ را برای شما دوستان گرامی مورد بررسی و تحلیل دستوری قرار دهیم، تا مورد استفاده شما دوستان گرامی قرار گرفته و نیز به عنوان نمونه ای از شیوه تحلیل مورد استفاده قرار بگیرد. شایان ذکر است که تحلیلهای انجام شده به معنای واقعی کلمه درست و خالی از اشتباه نمی باشد ولی حدالامکان تلاش ما براین بوده است که تحلیلی درست و قابل قبول را به شما دوستان گرامی ارائه دهیم. منبع اصلی برای تحلیل این غزلیات نیز دستور زبان وحیدیان کامیار می باشد که یکی از جدید ترین و قابل فهم ترین دستورهای زبان فارسی میباشد.
نمونه 1: تحلیل و بررسی دستوری
غزل شماره یک:
1ـ بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید از یار آشنا سخن آشنا شنید
جمله مرکب ساده وابستگی متشکل از یک پایه(شنید) و یک پیرو(شنید در مصراع اول) – شنید:جمله چهار جزیی گذرا به مفعول و متمم و پیرو : هرکه از باد صبا بوی خوش تو را شنید: بوی خوش تو: مفعول-باد صبا: متمم- شنید: فعل ماضی مطلق سوم شخص مفرد. بقیه : بوی خوش تو: ترکیب وصفی –خوش :صفت- بوی: موصوف-هر که: اسم مبهم (نهاد)-ز: حرف اضافه -باد صبا: ترکیب اضافی- صبا: مضاف الیه –که در معنای کسی که اسم مبهم. مصرع دوم: جمله چهار جزیی گذرا به مفعول و متمم و وابسته- سخن آشنا را از یار آشنا شنید: متشکل از: سخن آشنا: مفعول و نهاد- از: حرف اضافه- یار آشنا: متمم- شنید سوم شخص مفرد- یارآشنا: ترکیب اضافی-آشنا: مضاف الیه- سخن آشنا: ترکیب اضافی- آشنا: مضاف الیه-از: حرف اضافه.
غزلیاتی که در این فایل بررسی و تحلیل شده اند:
غزل شماره یک: 12بیت
بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید از یار آشنا سخن آشنا شنید
غزل شماره دو: 8 بیت
حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند محرمی کو که فرستم به تو پیغامی چند
غزل شماره سه: 11 بیت
در نظر بازی ما بیخبران حیرانند من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند
غزل شماره چهار: 7 بیت
دلا بسوز که سوز تو کارها بکند نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند
غزل شماره پنج: 8 بیت
دوش می آمد و رخساره برافروخته بود تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود
غزل شماره شش: 8 بیت
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند و اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
غزل شماره هفت: 9 بیت
رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند
غزل شماره هشت: 7 بیت
معاشران ز حریف شبانه یاد آرید حقوق بندگی مخلصانه یاد آرید
غزل شماره نه: 10 بیت
ترسم که اشک در غم ما پرده در شود وین راز سر به مهر به عالم سمر شود
غزل شماره ده: 8 بیت
گر می فروشی حاجت رندان روا کند ایزد گنه ببخشد و دفع بلا کند
غزل شماره یازده: 7 بیت
تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود