تحقیق, شنوايي, سنجي
فهرست
1. مقدمه
2. شنوايي سنجي
3. شنوايي سنجي با صداي خالص
4. اديوگرام
5. محاسبه ميزان کاهش شنوايي
6. شنوايي سنجي گفتاري
7. توانايي تفکيک گفتار
8. تمپانومتري
9. آزمون بلع (Swallow test)
10. شنوايي سنجي در کودکان و شيرخواران
11. چشم انداز بحث
12. تاريخچه ي روش هاي تربيت شنوايي
13. برنامه تربيت شنوايي او شامل 4 مرحله اصلي است:
14. مخملک وتاثير آن بر شنوايي
15. آشنايي با آموزش مهارت هاي شنوايي
16. آناتومي گوش
17. گوش خارجي
18. لاله گوش
19. مجراي گوش خارجي
20. پرده صماخ
21. گوش مياني
22. پنجره بيضي
23. پنجره گرد
24. گوش داخلي
25. مجاري نيم حلقوي
26. کيسه اوتريکول و ساکول
27. حلزون
28. مجراي حلزوني
29. غشا بازيلر
30. اندام کورتي
31. تونل کورتي
32. شروع پيدايش حس شنوايي
33. رشته اعصاب شنوايي
34. راه عصبي شنوايي
35. عمل قشر در شنوايي
36. تميز طرحهاي صوتي بوسيله قشر شنوايي
37. تمييز جهت صوت
38. انواع کري
39. موارد استفاده از سمعک
40. پرده گوش
41. ساختار پرده صماخ
42. حفره صماخي (Tympanic Cavity)
43. استخوانچه‌هاي گوش
44. فيزيوتراپي شنوايي
45. صداهايي که ما مي‌شنويم
46. عفونتهای گوش
47. عفونت گوش خارجي و مجراي شنوايي
48. اختلالات مربوط به سرومن (واکس گوش)
49. سرومن بيش از حد:
50. ناکافي بودن سرومن
51. اوتيت خارجي
52. اوتيت خارجي نکروزان يا بدخيم
53. عفونتهاي قارچي مجراي گوش
54. هرپس زويتر گوشي يا زوناي گوش
55. عفونتهاي پرده صماخ
56. پوليپهاي گوش
57. تغييرات التهابي
58. تمپانواسکلروز
59. گوش مياني و ماستوئيد
60. اوتيت مياني چرکي حاد
61. اوتيت مياني سروزي حاد
62. ماستوئيديت حاد
63. اوتيت مياني چرکي مزمن
مقدمه :
شنوايي شناسي معادل فارسي واژه (Audiology ) است که به معناي شناخت، بررسي و تحقيق در زمينه علم شنوايي مي باشد و مسائلي از قبيل ارزيابي هاي کمي و کيفي شنوايي، تشخيص اختلالات شنوايي و تعادل، حفاظت و پيشگيري از اختلالات مربوط به سيستم شنوايي و همچنين انجام توانبخشي شنوايي براي افراد کم شنوا و نا شنوا را در بر دارد.
قدمت شنوايي شناسي به جنگ جهاني دوم بر مي گردد. زيرا مشکلات متعدد ايجاد شده در سربازان بازگشته از جنگ و ناشنوايي هاي تمارضي احتياج مبرم به شنوايي شناسي را بيشتر از هميشه مشخص مي کرد. به درستي مشخص نيست که چه کسي اولين بار از عبارت شنوايي شناسي استفاده کرد اما يکي از کساني که در طرح و ترويج اين عبارت و شناساندن اين رشته تخصصي نقش به سزايي داشته، Reymond Carhart بوده است. شنوايي شناسي در دهه 40 ميلادي آکادميک گرديد و با پيشرفتي که تا کنون داشته است، امکان ادامه تحصيل در آن تا درجه دکترا وجود دارد و نه تنها تا کنون از اهميت آن کاسته نشده است بلکه به واسطه صنعتي شدن جوامع و همچنين افزايش جمعيت سالمندان – به دليل توفيقات بشر در غلبه بر بيماري ها- جايگاه جديدي يافته است.
اين رشته تحصيلي در ايران نسبتا˝ نو پا بوده و اولين بار در سال 1355 در مقطع کارشناسي در دانشکده علوم توانبخشي، که در آن زمان به طور مستقيم زير نظر وزارت علوم بوده، تاسيس شده است (البته قبل از آن چند دوره در مقطع کارداني در دانشگاه شهيد بشتي تدريس شده است). مقطع کارشناسي ارشد اين رشته نيز در سال 1371 راه اندازي گرديده و هر سال تعداد محدودي دانشجو در اين مقطع پذيرفته مي شوند.
شنوايي سنجي
ديد کلي
شنوايي شايد مهمترين حسي باشد به نحوي که بدون بهره‌مندي از آن توانايي انسان در ايجاد ارتباط با پيرامون خود بطور محسوسي کاهش مي‌يابد. اين توانايي بالا در ايجاد و ارتباط ، انسان را در مقايسه با ساير موجودات از جايگاه ويژه‌اي برخوردار مي‌سازد. متأسفانه تعدادي از بيماريها با ايجاد اختلال در سيستم شنوايي باعث محدوديت در اين توانمندي مي‌شوند. بنابراين بررسي اختلالات شنوايي دقت بيشتري را طلب مي‌کند.
شنوايي سنجي با صداي خالص ، متداولترين روش شنوايي سنجي در کلينيک محسوب مي‌شود، با اينحال اين روش تنها قادر به تشخيص کم شنوايي متقارن و دو طرفه حسي – عصبي بوده در حالي که علت اختلال قابل تشخيص نمي‌باشد. شنوايي سنجي گفتاري در صورت دسترسي از دو حيث کمک کننده است، اول اينکه اختلال شنوايي سنجي گفتار نسبت به تون خالص از ارزش تشخيصي بيشتري برخوردار است و اين روش مي‌تواند اختلال در ناحيه حلزون و اختلال عصبي يا اختلال مرکزي را مشخص کند.
شنوايي سنجي با صداي خالص
PTA) Pure – tone audionetry) با استفاده از دستگاه شنوايي سنج با صداي خالص ، اصواتي با فرکانسهاي مختلف به فرد مي‌دهند و آستانه شنواييهاي تعيين شده براي انتقال هوايي و انتقال استخواني بطور جداگانه اندازه‌گيري شده و به ترتيب توسط خطوط ممتد و نقطه چين بهم متصل مي‌شوند.
اديوگرام
اديوگرام داراي دو ستون است. ستون عمودي شدت صوت را نشان مي‌دهد (برحسب دسي بل). در اين ستون عدد صفر بيانگر حداقل شدت صوتي است که بيش از نيمي از افراد نرمال مي‌توانند بشنوند. اگر فردي قادر به شنيدن يک فرکانس مفروض در 10_دسي بل باشد، يعني وي مي‌تواند فرکانس مذبور را بهتر از يک فرد ميانگين بشنود. شنوايي طبيعي وقتي است که آستانه شنوايي گوش از 25 دسي بل بالاي صفر بيشتر نباشد. ستونهاي افقي فرکانسهاي بکار رفته را نشان مي‌دهند. معمولا هفت فرکانس از 250 تا 8000 هرتز که بيشتر سر و کار داريم مورد بررسي قرار مي‌گيرند.
محاسبه ميزان کاهش شنوايي
براي محاسبه ميزان کاهش شنوايي ، ميانگين شنواييها را براي فرکانسهاي 500 ، 1000 و 2000 بر حسب هرتز حساب مي‌کنند. در حد آستانه شنوايي انتقال هوايي و استخواني را اندازه گرفته و انتقال هوايي را به خط ممتد و انتقال استخواني را به نقطه چين و بالاتر از انتقال هوايي ترسيم مي‌کنند. گوش راست را با رنگ قرمز و گوش چپ را با رنگ آبي ، نشان مي‌دهند. در شنوايي نرمال دو خط بر هم منطبق هستند و در نمودار هر دو بالاي 20 هرتز هستند. در کاهش شنوايي عصبي دو خط برهم منطبق هستند و هر دو زير 20 هرتز مي‌باشند. در کاهش شنوايي انتقالي دو خط بيش از 10 هرتز باهم فاصله دارند.
شنوايي سنجي گفتاري
در روش Speech audiometny بجاي صداي خالص از صداهاي گفتاري (کلمات) استفاده مي‌شود. اين آزمون شامل دو قسمت است:
آستانه درک گفتار
SRT) Speech reception threshold) سطحي است که در آن فرد شنونده بايد بتواند 50 درصد کلمات يک ليست از کلمات دو سيلابي مشخص را تکرار کند. PAT و SRT بايد بهم شبيه باشند.
توانايي تفکيک گفتار
SDS) Speech discrimination score) با استفاده از يک ليست کلمات تک سيلابي و با شدت معادل 40 هرتز يا بيشتر انجام مي‌شود. افراد طبيعي ، 100 – 95 درصد اين کلمات را به درستي تکرار مي‌کنند. بيماران مبتلا به کاهش شنوايي عصبي يا مرکب ممکن است قادر به تکرار ميزان بسيار کمتري از کلمات باشند.
تمپانومتري
در شنوايي امپدانس (Impedence) يا تمپانومتري ميزان قابليت پذيرش (کمپليانس) يا برعکس آن