تحقیق, , هدف, هاى, سياست, خاورميانه, اى, امريكا
هدف هاى سياست خاورميانه اى امريكا
برخى معتقدند كه سياست خاورميانه اى امريكا اساساً تحميل هژمونى خود بر منطقه و دستيابى به ثروت نفت و منابع غنى آن مى باشد. از نگاه سياست گذارى كلان بين المللى، مساله اصلى خاورميانه بر پايه ارزشمدارى طلاى سياه استوار است. از زمان جنگ جهانى اول كه دنيا به سوى اقتصاد مبتنى بر نفت حركت كرد خاورميانه در تحول سياست جهانى نقش محورى يافت. بعد از جنگ جهانى دوم، امريكا جانشين بريتانيا و فرانسه در منطقه خاورميانه گرديد. در اين تحول نقش فرانسه كمرنگ شد، اما به بريتانيا نقش جديد (استعمار پير) شريك كوچك تر داده شد. در اين چارچوب امريكا سيستمى را كه بريتانيا براى اداره كشورهاى نفت خيز عربى طراحى نموده بود از اين كشور تحويل گرفت. روح اين سيستم به طور خلاصه آن است كه كشورهاى نفت خيز منطقه خاورميانه مى بايست در ظاهر توسط دولت هاى ملى اداره شوند، اما در باطن قدرت در اختيار امريكا باشد كه اين كشورها از طرف هاى صاحب قدرت، ايالات متحده تبعيت نمايند.
امريكا بر اين نكته اصرار مى ورزد كه هر قدر هم كه امور به منطقه محول مى شود كشورهاى منطقه خاورميانه نبايد به سوى استقلال ملى كشيده شوند؛ بلكه بايد همچنان تحت سيطره امريكا باقى بمانند. در اجراى اين كار، اگر به دهه ۵۰ باز گرديم در مى يابيم كه شيوه رفتارى امريكا براى تسلط بر منابع ذخيره نفت خاورميانه به شكل «ژاندارم» در منطقه تكيه داشت. تركيه و ايران (دوران شاه پهلوى دوم) اين نقش را داشتند و اسراييل از ۱۹۶۷ به اين مجموعه پيوست، گرچه خيلى پيشتر از اين تاريخ نيز به اين مجموعه پيوسته بود كه پس از سرنگونى شاه (توسط مردم و روى كارآمدن حكومت مردمى برخاسته از بطن مردم) نقش اسراييل بيشتر نمايان شد.
با آغاز زمامدارى ريچارد نيكسون در سال ۱۹۶۹ و نقش فعالى كه هنرى كيسينجر نخست به عنوان مشاور امنيت ملى و سپس در سمت وزير امور خارجه در سياست خارجى ايالات متحده بازى كرد، ژاندارم هاى محلى آماده براى هر گونه دخالت امريكا در منطقه خاورميانه تعيين شدند، مانند ايران زمان شاه، تركيه، اسراييل و پاكستان نقش ژاندارم را بازى كردند، كه فرماندهى ژاندارم ها در