انواع روشهاي تحقيق در روان شناسي اجتماعي, روشهاي تحقيق در روان شناسي اجتماعي
انواع روشهاي تحقيق در روان شناسي اجتماعي
1- با جمع بندي تعريفهاي مختلف مي توان روان شناسي اجتماعي را علم مطالعه رفتار فرد در وضع گروهي يا مطالعه علمي تعامل و روابط متقابل انسانها تعريف كرد.
2- رفتار به هر صورت تحت تاثير گروه قرار دارد، اعم از اينكه در جمع باشيم يا در تنهايي، جامعه و گروه الگوهاي رفتاري ويژه اي را در ما نقش مي زند و همين نقش زدنهاست كه تفاوتهاي فرهنگي افراد جوامع مختلف را مشخص مي كند.
3- روان شناسي اجتماعي با جامعه شناسي از اين نظ تفاوت دارد كه جامعه شناسي به رفتار گروه مي پردازد، اما روان شناسي اجتماعي به رفتار فرد در وضع گروهي توجه دارد. روان شناسي اجتماعي از مردم شناسي به اين شكل متمايز مي شود كه مردم شناسي به فولكلور اقوام و جوامع پرداخته و بيشتر جنبه توصيفي دارد، حال آنكه روان شناسي اجتماعي بيشتر استبناطي است و به دنبال دلايل رفتارهاي فولكوريك مي گردد. تنها تمايزي كه صاحبنظران توانسته اند بين روان شناسي اجتماعي و روان شناسي عمومي قايل شوند اين بوده است كه روان شناسي اجتماعي بيشتر به جنبه هاي اجتماعي رفتار توجه دارد و روان شناسي عمومي بيشتر به جنبه هاي فردي رفتار.
4- روان شناسي اجتماعي اگرچه به عنوان علمي مستقل و تجربي، تاريخچه اي چندان طولاني ندارد، اما ريشه هاي مباحث و مسائل آن را در قرون گذشته مي توان يافت، چنانكه افلاطون و ارسطو را نخستين روان شناسان اجتماعي دانسته اند.
5- اولين آزمايش روان شناسي اجتماعي در 1897 به وسيله نور من تريپلت، روان شناس دانشگاه ايند يا ناانجام شد كه نشان داد افراد در جمع و در حال رقابت، كاركرد بهتري دارند تا به صورت انفرادي.