انگيزش عبارتست از هنر اداره كردن يك گروه براي رسيدن به اهداف با رغبت و تلاش پيگير دروني
انگيزش عبارتست از: بكارگيري توانايي فكري، خلاقيت، تجربه وجهان بيني با توجه به عوامل بوم شناسي و محيطي همراه با طرح ريزي عقلاني براي حركت جمعي بسوي
انگيزش عبارتست از ريشه هاي محركي كه فرد را وادار به بروز نوعي عمل يا رفتار مي كنند تا نيازهايي را كه آرزو دارد برطرف سازد (روابط انساني در مديريت، كمال پرهيزكار، ص 178)
انگيزش علت ها و سبب هايي كه كليه سلوك و رفتار آدمي را چه بصورت انفرادي و چه بصورت گروهي بوجود مي آورند مي باشد (روابط انساني در مديريت، كمال پرهيزگار،
انگيزش عبارتست از عامل محركه اي كه مديران در اعضاء سازماني خود ايجاد مي نمايند تا بتوانند براي حصول به اهداف سازماني راه را هموار سازند يكسان بودن همه در برابر مقررات: يكي از راههايي كه باعث تشويقو تهييج افراد در سازمانها مي شود اين است كه مدير همه آنها را به يك چشم بنگرد، وقتي كه انسانها در اصل آفرينش و خلقت با هم بطور مساوي آفريده شده اند دليلي وجود ندارد كه امتيازات خاصي براي گروهي از ايشان قائل شويم (البته با توجه به نوع تخصص و كيفيت كارمدير ناگزير به بعضي اعمال نظر ها در چهارچوب قانون مي باشد) هرچند كه استعداد و لياقت ها متفاوت است ولي در پيشگاه قانون و در برابر مقررات همه يكسان هستند.

انگيزش در مديريت
هدف رفتاري
تعريف انگيزش
يكسان بودن همه در برابر مقررات
قرار دادن هر كس در جايگاه خودش:
بسط ارزشهاي اخلاقي
شركت افراد درفعاليتها
دادن مسئوليت به افراد
كاهش هيجانات كاري
ايجاد انگيزه «تشويق و تنبيه»
نقش تربيتي تشويق و تنبيه
اصل مورد توجه بودن همه در تشويق و تنبيه
يكسان بيني در تشويق و تنبيه
پاداش بعنوان يك ابزار سازنده
خلاصه
خودآزمايي
هدف رفتاري
رهبري در مديريت
تعريف رهبري
نقش رهبري در زندگي انسانها
ويژگيهاي رهبري
رهبر جامعه اسلامي بايد عاقل و با هوش و درايت باشد:
دانا و عدالت گستر بودن
اعتقاد به گفتار
سعه صدر و استقامت
صداقت و درستكاري
حسن خلق و تواضع
حق رهبر بر مردم

مقدمه:
1- در اين فصل درباره تعدادي از جنبه هاي تئوري عملي رهبري در موقعيت كار، گفتگو خواهد شد. پس از بررسي تئوري هاي عمده رهبري، سبك هاي مختلف رهبري شرح داده مي شود.
2- پيش از ارائه يك تعريف عملياتي از «رهبري» توجه مختصري به انواع رهبران مختلفي كه شناخته شده‏اند و برخي مشكلات عملي ناشي از آن بي مناسب نيست. مهم ترين انواع رهبران عبارتند از:
الف- رهبر كاريزماتيك، كه نفوذ او عمدتاً از شخصيتش سرچشمه مي گيرد. مثل ناپلئون، هيتلر، چرچيل، بيلي گراهام و ديگزان. مشكل رهبري كاريزماتيك اين است كه تنها معدودي از مردم براي تبديل همه اطرافيانشان به پيروان مشتاق، از اين توانايي استثنايي برخوردارند. مساله ديگر اينكه توانايي ها يا ويژگيهاي شخصي رهبر را نمي توان با آموزش به دست آورد، آموزش تنها مي توانند آنها را تعديل كند.
ب- رهبر سنتي، كه مقام او از طريق وراثت تضمين شده است، مثل سلاطين، ملكه‏ها و روساي قبايل اين نيز گروه ديگري است كه تنها معدودي مي توانند از امتياز آن برخوردار باشند. در دنياي كسب و كار، اين فرصت استثنائي را تنها در شركت‏هاي كوچك خانوادگي مي توان يافت.
ج- رهبر موقعيتي، كه نفوذ او فقط به دليل حضور در مكان و زمان مناسب است، مثلاً سرپيش خدمت در فيلم The Admirable Crichton ساخته جي ام باري. اين نوع رهبري ماهيتاً چنان موقتي است كه در دنياي صنعت و تجارت جايي ندارد. كسي مورد نظر است كه بتواند نقش رهبري را در موقعيت هاي مختلف و در زماني طولاني به عهده گيرد.
د- رهبر انتصاب شده، كه نفوذ او مستقيماً از مقامش ناشي مي شود، مثل بيشتر مديران و سرپرستان. اين نوع رهبري، رهبري بروكراتيك است كه در آن قدرت مشروع از ماهيت و دامنه مقام درون سلسله مراتب سرچشمه مي گيرد. در اين جا مساله اين است كه اگر چه مي توان قدرت مقام را تعريف كرد، اما صاحب مقام ممكن است به علت ضعف شخصيت، نداشتن آموزش كافي يا ساير عوامل بازدارنده، نتواند آن را به اجرا درآورد.
ه‍ – رهبر وظيفه، كه مقام خود را از طريق آنچه كه انجام مي دهد به دست مي آورد نه از طريق آن چيزي كه هست يا به او داده شده است. به سخن ديگر، رهبر وظيفه، رفتار خود را با نيازهاي موقعيت سازگار مي كند. به اين نوع رهبري بعداً با تفصيل بيشتري پرداخته خواهدشد.
3- بنابراين رهبري چيزي فراتر از شخصيت، اتفاق يا انتصاب است. رهبري عميقاً با رفتار پيوند دارد. رهبري ضرورتاً در كار سازماني فرآيندي انساني است. به عنوان يك تعريف عملياتي مي توان گفت «درگروه، رهبري فرآيند پويايي است كه توسط آن، يك نفر ديگران را آنچنان تحت نفوذ و تاثير قرار مي دهد كه آنها داوطلبانه در دستيابي به وظيفه هاي گروه، در يك موقعيت داده شده، مشاركت كنند». نكات چندي را بايد در اين تعريف روشن ساخت. نخست اينكه رهبري يك فرآيند پوياست و ايستا نيست. يعني دامنه اي از سبك هاي رهبري بر يك «بهترين سبك» رجحان داده مي شود. دوم، نقش رهبر، راهبري افراد به جانب هدف هاي گروه است. در گروه‏هاي غير رسمي يا غير ارادي، اين هدفها توسط خود گروه برگزيده مي شوند، ولي در گروه هاي رسمي هدف ها را عمدتاً مديران عالي، كه خارج از گروه هستند، تعيين مي نمايند. سوم، سبك رهبري و عكس العمل گروه  تا حدود بسيار زيادي توسط موقعيت مربوطه (نوع وظيفه، فشارهاي خارجي و غيره) تعيين مي شود.
4- تعريف رهبري چنان كه گفته شد، داراي چهار عامل اصلي است كه در شكل 1-24 نشان داده شده است.

مقدمه
پيش از ارائه يك تعريف عملياتي
رهبر كاريزماتيك،
رهبر سنتي
رهبر موقعيتي
رهبر انتصاب شده
رهبر وظيفه
بنابراين رهبري چيزي فراتر از شخصيت
تعريف رهبري
تئوري هاي رهبري
دامنه نظريات مربوط به رهبري
تئوري هاي صفات شخصي
تئوري هاي سبك
سيستم هاي چهارگانه رنسيس ليكرت:
 مدل تانن بام و اشميت درباره پيوستار سبك هاي رهبري
معناي ضمني هر سه رويكرد
مردم گرايي و وظيفه گرايي
مطالعات ميشيگان
مطالعات اوهايو
شبكه مديريت
تئوري 3بعدي
مطالعات هاروارد
رويكردهاي اقتصادي
رهبر وظيفه اي يا متمركز بر فعاليت
مي توان جنبه هاي اصلي مدل وظيفه اي
فعاليتهاي مربوط به وظيفه
فعاليت هاي مربوط به نگهداري گروه
فعاليت هاي نگهداري فرد
برداشت آداير از رهبري
فيدلر نخستين نظريه پردازي
فيدلر سبك هاي رهبري
خلاصه
مقايسه اي از تئوريهاي سبك و اقتضايي
تعريف رهبري
ماهيت رهبري
صفات يا ويژگي هاي ذاتي رهبر
مهارتهاي رهبري
شخصيت (Personality)
نوعدوستي صنعتي
تئوري X و تئوري Y .
مفروضات X :