در ادامه ی بزرگسالی در راه پیری و در حد یک جمع بندی نشانه های ظاهری یا بدنی پیری می توان گفت اگر یائسگی مطمئنا به فعالیت تناسلی در زن پایین می بخشد ،و در مرد،از دست دادن ظرفیت های تناسلی بر حسب افراد بسیار متغیر است. اما در هر حال، کنش جنسی در هر دو جنس متوقف نمی‌گردد، و نوسانهای این مسئله تنها به مزاج بستگی ندارد بلکه رژیم فعالیت جنسی در فرد نیز حایز اهمیت است.مع ذلک چه در زن و چه در مرد نشانه های پیری به شکلی پدیدار می گردند که گویی به تغییراتی در متابولیسم و به فعالیت عصبی نباتی وابسته اند.

نوجوانی به پهنه ی سال‌های اطلاق می شود که کودکی را به بزرگسالی می پیوندند. شروع نوجوانی با تغییرات بدنی همزمان می‌شود و درنتیجه ردیابی ظاهری آن آسان تر است، در حالی که پایان آن بر حسب شکل‌گیری ساخت های عقلی و تغییرات عاطفی و اجتماعی نوسانی تر در نظر گرفته شده است. به همین دلیل، برای کسانی که به ضابطه های ظاهری تکیه‌کرده اند شروع نوجوانی را زیست شناختی و پایان آن را فرهنگی دانسته اند.