در حرکت، دو دستگاه عصبی و عضلانی همزمان فعالیت دارند و اختلال هر کدام باعث اختلالات حرکتی می شود. اختلالات حرکتی ممکن است صرفا جنبه عضوی و یا روانی داشته باشد. منظور از ناتوانی های بدنی بیماری هایی هستند که باعث اختلال در یادگیری و مشکل حضور در کلاس درس به حدی می شوند که این افراد احتیاج به سرویس های آموزش و وسایل و تسهیلات مخصوص دارند.

 افرادی که به علت اختلال شنوایی و بینایی اولیه دچار ناتوانی هستند . جزء این گروه به حساب نمی آیند. کودکان مبتلا به ناتوانی های بدنی ممکن است عقب ماندگی ذهنی، اختلالات یادگیری، اختلالات هیجانی، اختلالات گویائی و … داشته باشند و حتی ممکن است تیزهوش نیز باشند.

در اثرکارهای متعلق به برنامه ی پژوهشی بیتسون بین سالهای ۱۹۵۲ تا ۱۹۶۲، سه رویکرد مرتبط عمده پدیدارشدند: الگوی پیام رسانی / تعامل نگر MRI ، الگوی راهبردنگری که هیلی و مدانس پرورش و گسترش دادند، و الگویی که توسط دسته ای از درمانگرها به زعامت مارا سلوینی – پالاتزولی در میلان ایتالیا ارایه گردید. از این میان، الگوی گروه میلان بیشترین همسانی را، به لحاظ مفهومی و روش شناختی، با معرفت شناسی حلقوی بیتسون دارد ( مککینون، ۱۹۸۳)؛ یعنی ، این رویکرد مثل بيتسون (۱۹۷۲) – و تعریف مشهورش از اطالاعات که می گفت « تفاوتی که تفاوت به وجود می آورد» – تأکید فراوانی بر اطلاعات دارد. رویکرد مزبور به خاطر جستجوی سیستمی تفاوتها – در رفتار، روابط، و میزان اختلاف درک و تفسیر رویدادها در اعضای خانواده – و به خاطر تلاش برای پرده برداشتن از پیوندهایی که اعضای خانواده را به هم متصل می سازد و توازن را حفظ می کند، به خانواده درمانی سیستمی شهرت یافته است.