بررسی کیفی راه های کاهش مشکلات یادگیری در کودکان لجباز و بیش فعال مدارس ابتدائی ارومیه,لجبازی, بیش فعالی, دانش آموزان پسر,ODD and ADHD children ,تحقیق لجبازی کودکان,تحقیق لجبازی دانش آموزان,راه های کاهش مشکلات یادگیری در کودکان لجباز و بیش فعا,,,
تحقیق بررسی کیفی راه های کاهش مشکلات یادگیری در کودکان لجباز و بیش فعال مدارس ابتدائی ارومیه
بخشی از متن:
هدف از تحقیق حاضر، بررسی کیفی راههای مقابله با کاهش لجبازی و بیش فعالی در کودکان مدارس ابتدایی ارومیه بود. روش کیفی، بدین منظور به شیوه میدانی و با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه، نظرات 40 نفر از معلمانی که در سال تحصیلی1397-1396 چنین دانشآموزانی را در اختیار داشتند مورد بررسی کیفی(گراندد تئوری) قرار گرفت. پس از انجام مصاحبهها، پاسخهای معلمان کدبندی شده و محورهای مربوط به هر سؤال از داخل آن استخراج گردید در نهایت گزینههای انتخابی از میان مهمترین کدهای حاصله، به عنوان عوامل اصلی و ضروری در مقابله و درمان این دو عارضه به نمایش گذاشته شد در نهایت نتایج تحقیق نشان داد که برای کاهش علائم بیش فعالی کودکان از روشهای مسئولیت دهی، اجبار به کار فیزیکی، پاداش و تنبیه، گفتار درمانی استفاده نمود، همچنین برای کاهش و درمان اختلال نافرمانی کودکان می توان از عدم مقابله به مثل کردن، بررسی مشکلات خانواده، تغییر نحوه آموزش و محتوای آموزشی، تقویت ارتباط عاطفی بین معلم و دانش آموز بسیار کمک کننده خواهد بود. به نظر میرسد در پیشگیری و درمان این دو ناهنجاری بهتر است از تمرکز بر سهم و اولویت هر یک از عوامل اشاره شده، در زمینه درمان این کودکان تعجیل نمود.
كليد واژه ها: لجبازی، بیش فعالی، دانش آموزان پسر
مقدمه
در فرهنگِ لغتِ استاندارد عبارت لجبازی به این صورت تعریف می شود ‘پیوستگی سرسختانه به یک هدف، عقیده یا روند حرکتی که از خودبینی و یا اشتیاق برای داشتن مسیری اختصاصی و تا حدی نامعقول نشات می گیرد’. بدون هیچ شکی این تعریف دستهای از مسائلی را دربرمیگیرد که برای تمامی افرادی با تجربههای فراوان با انسان های مختلف در کودکی یا بزرگسالی رخ داده است Smith.T. L. 2012)).
از دیدگاه روان¬شناسی، این وضعیت نامناسب بوده و بخش زیادی از مسائلی را کنار میگذارد که با حالات سرکوبگرانه خواسته افراد سروکار دارند؛ خواستهای که تاثیرات بیرونی آن برای لجبازی تعریف شده و ریشه در مبانی مختلفی دارند. Razavi,A.,Abaszadeh,M.,HabibiAzar,AF. 2014))
فعالیت های بارز در زمان بروز یکدندگی عبارتند از کوبیدن پا بر زمین، حرکت دادن بدن، پاره کردن اشیا، لگد زدن، گاز گرفتن، مالیدن پاها بر اشیا، جیغ کشیدن، گریه کردن، خوابیدن بر روی زمین، امتناع از صحبت و یا پاسخ های تک بخشی، آرامش کامل بدن و امتناع از حرکت. بسیاری از این علائم برای خشم نیز میباشند که همراه با لجبازی معمولاً پدیدار میشود. Smith.T.) L. 2012).