تحقیق درمورد هنر بعد از انقلاب

تنها هنرى مورد قبول قرآن است كه صيقل دهنده اسلام ناب محمدى‏صلى الله عليه وآله، اسلام ائمه هدى‏عليهم السلام، اسلام فقراى دردمند، اسلام پابرهنگان، اسلام تازيانه خوردگان تاريخ تلخ و شرم آور محروميت‏ها باشد. هنرى زيبا و پاك است كه كوبنده سرمايه‏دارى مدرن و كمونيسم خون‏آشام و نابود كننده اسلام رفاه و تجمل، اسلام التقاط، اسلام سازش و فرومايگى، اسلام مرفهين بى درد و در يك كلمه اسلام امريكائى باشد. هنر در مدرسه عشق، نشان دهنده نقاط كور و مبهم معضلات اجتماعى، اقتصادى، سياسى و نظامى است. هنر در عرفان اسلامى، ترسيم روشن عدالت، شرافت، انصاف و تجسم تلخكامى گرسنگان مغضوب و قدرت و پول است. هنر در جايگاه واقعى خود تصوير زالوصفتانى است كه از مكيدن خون فرهنگ اصيل اسلامى، فرهنگ عدالت و صفا لذت مى‏برند. تنها به هنرى بايد پرداخت كه راه ستيز با جهانخواران شرق و غرب و در راس آنها امريكا و شوروى را بياموزد. هنرمندان ما زمانى مى‏توانند بى‏دغدغه، كوله‏بار مسؤوليت و امانتشان را زمين بگذارند كه مطمئن باشند مردمشان بدون اتكاى به غير و تنها و تنها در چارچوب مكتبشان به حيات جاويدان رسيده‏اند و هنرمندان ما در جبهه‏هاى دفاع مقدس اين گونه بودند تا به ملاء اعلا شتافتند و براى خدا، عزت و سعادت مردمشان جنگيدند و در راه پيروزى اسلام عزيز تمام مدعيان هنر بى‏درد را رسوا نمودند خدايشان در جوار رحمت‏خويش محشورشان گرداند.

تعريف هنر
فلسفه هنر
پيام امام خمينى قدس سره در تاريخ 23/2/59
جايگاه هنر
توسعه فرهنگى از ديدگاه امام خمينى
توسعه از ديدگاه امام خمينى (ره)
1- جامعيت مفهوم توسعه
2- اساس توسعه مبتنى بر فرهنگ است
3- فرهنگ اسلامى اساس و هدف توسعه فرهنگى است
4- استقلال فرهنگى
5- تعالى انسان

بارها در اين برنامه از ضروت آفرينش آثار هنري صحبت كرده ايم. و بارها نيز اين سئوال روبرو شده ايم كه هنر پرولتري يعني چه؟ پاسخ به اين سئوال نمي تواند مجرد از تعريف مقوله باشد. آثار هنري چيزي جزء اشكال ايدئولوژيك نيستند. يعني ظروفي هستند مه در آن ديدگاه و نگرش كلي به جامعه و جهان منعكس ميشود. ممكن است موضوع برخي آثار هنري، مسائل تماماً سياسي يا تاريخي باشد، اما در آن حالت نيز آنچه وزنه اصلي آن آثار را تشكيل ميدهد و بصورت جنبه اي پايدار بر ذهن مخاطبانش موثر مي افتد، خطوط جهانبيني و ديدگاه كلي نهفته در اثر است. يعني حتي در آثاري نظير پوستر سياسي، سرود يا فيلم تبليغي، بازهم آنچه نهايتاً تقويت و تحكيم ميشود، ديدگاهي است كه از قبل در ذهن افراد ريشه و سابقه داشته و با سياست موجود در اين آثار سياسي همجهت و منطبق است. اين فقط مربوط به هنر پرولتري يا آثار هنري انقلابي نيست، بلكه مجموعه آثار هنري را در بر ميگيرد. مثلا به فعاليتهاي هنري جمهوري اسلامي نگاه كنيد. وقتي وابستگان رژيم، فيلمي در مورد جنگ ارتجاعي ايران و عراق ميساختند؛ اگر چه خود هدف كوتاه مدت و فوري را دنبال ميكردند و آن توجيه جنگ و كمك به تبليغات عوامفريبانه براي كشاندن مردم ـ بويژه جوانان ـ به حمايت و شركت در جنگ بود، اما تاثير آن فيلم تنها به مقطع 8 ساله جنگ مربوط نشده، و مجموعه اي از تفكرات خرافي، ايده هاي ارتجاعي در مورد رابطه فرد با جامعه، مقولات بي پايه اي نظير فطرت انساني و سرنوشت از پيش تعيين شده، نقش برتر مرد، تبعي بودن زنان و غيره را در بر ميگرفت. طرح اين نكات در آن فيلم، به شكل گيري ذهنيات و قوام يابي يك جهان بيني ارتجاعي كمك ميكرد. البته هر چه يك اثر ـ اعم از انقلابي يا ارتجاعي ـ در قالبي قدرتمندتر و با ارزش تر از نظر هنري عرضه شود، ميزان نفوذ و تاثير ايدئولوژيكش بيشتر خواهد بود. مثلا ميتوانيد بنجل هاي سينمائي جمهوري اسلامي ـ خصوصاً سينماي جنگي اش ـ را با بعضي آثار قدرتمند غرب در مورد جنگهاي ناعادلانه شان در نقاط مختلف جهان مقايسه كنيد و فرق معامله را ببينيد.