بررسی طلاق عاطفی از منظر سه پارادایم اثبات گرایی، تفسیرگرایی، انتقادی

در خلال چند دهه ی گذشته به ویژه از دهه 1970 علوم انسانی، اجتماعی و رفتاری گرفتار مناقشه های نظری و روش شناختی متعددی بوده است. افول نسبی پارادایم متعارف وفاق سنتی ( اثبات گرایی ) و پیدایش فلسفه های جدید علم و علوم اجتماعی ( رویکردهای برساختی – تفسیری ، انتقادی، فمینیسم، پست مدرنیسم، نوپراگماتیسم و …) محصول یک دوره مناقشه ی طولانی بین تعداد زیادی از چشم اندازهای نظری و رهیافت های پژوهشی بوده است. با توجه به تنوع پارادایمی کنونی در علوم اجتماعی و رفتاری، محققان اجتماعی در حال حاضر با دامنه ی گوناگونی از انتخابها روبرو هستند که آنها را به سوی راهبردهای پژوهشی متفاوتی هدایت کرده و امکان دستیابی به نتایج متفاوت نیز در این راستا پیش بینی می شود. در واقع این پارادایم های تحقیق است که برای محقق تعریف می کند که به دنبال چه چیزی است و در درون و برون محدوده های بررسی مشروع آن پارادایم چه چیزی رخ می دهد؟

بنابراین پارادایم های پژوهش مشخص می کند که روشهای متفاوتی برای ایجاد ارتباط بین ایده ها، تجربه اجتماعی و واقعیت اجتماعی ارائه می دهند. به پیروی از کوهن (1960) پارادایم بعنوان نظامی از باورداشتهای بنیادی یا جهان بینی تعریف می شود که پژوهشگر را نه تنها در انتخاب روش، بلکه به شیوه ای بنیادی در حوزه های معرفت شناختی و هستی شناختی نیز جهت  می دهد. ( محمدپور: 1391: 29).

مقدمه

طلاق عاطفی

رویکرد اثبات گرایانه به طلاق عاطفی

خلاصه ای از بیان مساله

خلاصه ای از نظرات مورد استفاده پژوهش

روش تحقیق

رویکرد تفسیرگرایی به طلاق عاطفی

خلاصه ای از بیان مساله

فرضیات تحقیق

روش پژوهش

یافته ها

رویکرد فمینیستی (انتقادی) به طلاق عاطفی

خلاصه ای از بیان مسئله

سوالات اساسی پژوهش

نظریات مرتبط با موضوع

روش تحقیق

یافته های تحقیق

بحث ونتیجه گیری

منابع