پاورپوینت فصل هفتم کتاب روان شناسی کودکان استثنایی بر اساس DSM-5 (اختلالات ارتباطی) نوشته مهدی گنجی

 برقراری ارتباط از طریق گفتار و زبان، یک فرآیند پیچیده و در عین حال طبیعی است که در اثر رشد ارتباطی کودک از طریق گریه کردن، نق زدن، لبخند و حالات چهره حاصل می شود.

 از جمله عناصر این فرآیند شناخت (تفکر) و شنیدن است(یعنی دریافت اطلاعات و بازپس فرستادن آنها)، یعنی یاد گرفتن این که برای تولید صدا، چگونه باید هوا را کنترل کرد و برای ایجاد اصوات و گفتار، چگونه ماهیچه های دهان را به حرکت درآورد تا فرد دیگری از همان فرهنگ بتواند گفته ها را درک کند

رشد گفتار و زبان در همه افراد سالمی که در جمع سایر انسان ها قرار می گیرند روی می دهد.

 بنابراین، ناتوانی در ایجاد صدا یا کلماتی که در یک فرهنگ خاص معنا داشته باشند نشان دهنده نوعی ناتوانی در ارتباط برقرار کردن با دیگران خواهد بود. 

وقتی احساس می کنیم که ممکن است کودک با این نوع ناتوانی مبتلا باشد باید آن را شناسایی کنیم و در اسرع وقت و در همان اوایل کودکی به دنبال درمان مناسب برویم تا کودک بتواند با دیگران ارتباط برقرار کند و در مدرسه خواندن و نوشتن یاد بگیرد.