دانلود مستقیم پاورپوینت فصل دوم کتاب درمان اختلالات روانشناختی بارلو (اختلال استرس پس از حادثه)

اختلال استرس پس از حادثه (PTSD)، برخلاف دیگر اختلالات روانشناختی به رخ دادن یک نوع خاص از یک حادثه اشاره دارد که آن فرد از آن بهبود نیافته است. اول این که برای تشخیص PTSD طبق 5-DSM آن فرد باید تجربه یا شاهد یا با یک حادثه یا حوادثی روبه رو شده باشد که تهدید به مرگ، آسیب جدی یا تهاجم جنسی اتفاق افتاده باشد. مواجهه با حوادث آسیب زا ممکن است به شکل تجربه مستقیم یک حادثه، شاهد رخداد یک حادثه برای دیگران، آگاهی از آسیب تصادف یا خشونت که برای یک دوست نزدیک یا اعضای خانواده اتفاق افتاده است، یا مواجهه زیاد و تکراری به قسمت هایی از حوادث آسیب زا (مثلا یک امدادگر نجات که اعضای بدن را جمع آوری می کند) باشد.

 مطالعات آماری میزان بالای مواجهه به آسیب و PTSD را ثبت می کند (کیل پاتریک، ۱۹۸۷؛ کسلر، ۱۹۹۵ ، كولكا ۱۹۹۰). محققان (۱۹۹۳) با بررسی یک نمونه تصادفی (ایالت متحده) مستعد از ۴۰۰۸ زن دریافتند که میزان بالای تجربه های آسیب وجود دارد (۶۹ ٪). زمانی که آنها نتایج را برای جمعیت ایالت متحده بر اساس آمار سرشماری سال ۱۹۸۹ ملاک قرار دادند، تخمین زدند که ۶۶ میلیون زن در ایالات متحده حداقل یک حادثه آسیب زای مهم را تجربه

 کرده بودند. از بین آنهایی که معیار A (عامل آسیب زا) را تجربه کرده بودند رسنیک و همکارانش میزان PTSD تمام زندگی را به دست آورده اند: تجاوز جنسی کامل ۳۲٪ بر آزار جنسی ۳۱٪ ؛ آزار جسمی ۳۹٪؛ دیگر کشی خانواده یا دوست ۲۲٪؛ هر نوع قربانی جنایت ۲۶ ٪ و آسيب غیر جنایی (مثلا حوادث طبیعی و مصنوعی، تصادفات جراحت ها) ۹٪ کسلر و همکارانش در اولین مطالعه بزرگ شیوع اثرات روانشناختی آسیب در میان غیرنظامیان بومی در سال ۱۹۹۵ از یک نمونه انتخابی از ۵۸۷۷ نفر  بومی نظرخواهی کردند (۲۸۱۲ مرد، ۶۵ ۳۰ زن).